Een goed begin is het halve werk.
Door: Melanie
Blijf op de hoogte en volg Melanie en Lisette
24 April 2015 | Nederland, Geleen
Hoii,
Voor degene die het nog niet weten; vanaf 20 augustus ga ik een half jaar naar de Verenigde Staten! JIPPIE!
Daar ga ik, samen met mijn studiegenootje, mijn minor volgen. Deze bestaat uit het volgen van vakken aan NAU en een aantal stage uren.
NAU of wel Northern Arizona University, ligt in Flagstaff, Arizona (duh).
Dit is twee uurtjes rijden van Las Vegas en Phoenix.
Maaaar hier kom je niet zomaar.
Afgelopen weken zijn we druk bezig geweest met voorbereiden en vooral de belangrijkste: het aanvragen van je viusum.
Ook dit was een hele klus, want na alle online formulieren te hebben ingevuld en dan eindelijk je afspraak gepland te hebben én betaald te hebben, moet je nog richting de Ambassade.
Je mag, officieel, niet naar binnen met elektronica. Dus neem het ook maar niet mee, daar doen ze nogal moeilijk over. Maar uiteindelijk waren we toch binnen. Binnen werden we eerst even door de "security" gehaald. Het voelde een beetje als de douane op een vliegveld. Schoenen uit, riem af en door het poortje. Piep je dan nog steeds? Dan wordt je gefouileerd. Ook wordt alle bagage door de scanner gehaald, want ze willen natuurlijk geen bommen enzo binnen hebben.
Vervolgens liep je met enkel je papieren en paspoort naar binnen. Het was een mooie, echte Amerikaanse zaal. Houte plafond, mooi duur tapijt, Amerikaanse vlag aan de muur en de tralies aan de ramen en cameras mochten ook niet missen... Je werd verzocht om te gaan zitten in de wachtruimte, waar de stoeltjes met de rug naar alle balies stonden. Vervolgens moest je in stilte wachten tot je nummer geroepen werd en ging je naar de eerste balie. Hier werden scans gemaakt van je vingerafdrukken en leverde je alle papieren en je paspoort in. Daarna mocht je weer terug plaatsnemen en moest je wachten tot je nummer voor een tweede keer werd om geroepen. Bij balie nummer 2 werd een soort kruisverhoor afgenomen. Al viel het bij mij wel heel erg mij. Ik had geluk met de persoon, die zich achter het glas bevond. Hij vond het vooral fascinerend dat ik verpleegkunde studeerde en vroeg meteen om een soort gezondheidscheck. Hij gaf me ook allemaal tips over wat ik allemaal moest bezoeken als ik eenmaal in de VS was. En tussen neus en lippen door meldde hij even dat mijn visum was goed gekeurd.
Echter waren er veel anderen die wél een heel verhoor kregen. Zij moesten aankunnen tonen dat ze hier nog wel terug zouden komen, anders krijg je je visum dus niet.
Maaaar al met al is dat visum geheel goed gekomen en is hij vanochtend door Post NL bezorgd! En hij is moooi, ik ben er echt helemaal blij mee! :D
Nu dat visum binnen is en grotendeels alles geregeld is met NAU, hoeven we enkel nog een vliegticket te boeken en te gaan!
Voor degene die het nog niet weten; vanaf 20 augustus ga ik een half jaar naar de Verenigde Staten! JIPPIE!
Daar ga ik, samen met mijn studiegenootje, mijn minor volgen. Deze bestaat uit het volgen van vakken aan NAU en een aantal stage uren.
NAU of wel Northern Arizona University, ligt in Flagstaff, Arizona (duh).
Dit is twee uurtjes rijden van Las Vegas en Phoenix.
Maaaar hier kom je niet zomaar.
Afgelopen weken zijn we druk bezig geweest met voorbereiden en vooral de belangrijkste: het aanvragen van je viusum.
Ook dit was een hele klus, want na alle online formulieren te hebben ingevuld en dan eindelijk je afspraak gepland te hebben én betaald te hebben, moet je nog richting de Ambassade.
Je mag, officieel, niet naar binnen met elektronica. Dus neem het ook maar niet mee, daar doen ze nogal moeilijk over. Maar uiteindelijk waren we toch binnen. Binnen werden we eerst even door de "security" gehaald. Het voelde een beetje als de douane op een vliegveld. Schoenen uit, riem af en door het poortje. Piep je dan nog steeds? Dan wordt je gefouileerd. Ook wordt alle bagage door de scanner gehaald, want ze willen natuurlijk geen bommen enzo binnen hebben.
Vervolgens liep je met enkel je papieren en paspoort naar binnen. Het was een mooie, echte Amerikaanse zaal. Houte plafond, mooi duur tapijt, Amerikaanse vlag aan de muur en de tralies aan de ramen en cameras mochten ook niet missen... Je werd verzocht om te gaan zitten in de wachtruimte, waar de stoeltjes met de rug naar alle balies stonden. Vervolgens moest je in stilte wachten tot je nummer geroepen werd en ging je naar de eerste balie. Hier werden scans gemaakt van je vingerafdrukken en leverde je alle papieren en je paspoort in. Daarna mocht je weer terug plaatsnemen en moest je wachten tot je nummer voor een tweede keer werd om geroepen. Bij balie nummer 2 werd een soort kruisverhoor afgenomen. Al viel het bij mij wel heel erg mij. Ik had geluk met de persoon, die zich achter het glas bevond. Hij vond het vooral fascinerend dat ik verpleegkunde studeerde en vroeg meteen om een soort gezondheidscheck. Hij gaf me ook allemaal tips over wat ik allemaal moest bezoeken als ik eenmaal in de VS was. En tussen neus en lippen door meldde hij even dat mijn visum was goed gekeurd.
Echter waren er veel anderen die wél een heel verhoor kregen. Zij moesten aankunnen tonen dat ze hier nog wel terug zouden komen, anders krijg je je visum dus niet.
Maaaar al met al is dat visum geheel goed gekomen en is hij vanochtend door Post NL bezorgd! En hij is moooi, ik ben er echt helemaal blij mee! :D
Nu dat visum binnen is en grotendeels alles geregeld is met NAU, hoeven we enkel nog een vliegticket te boeken en te gaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
