County Jail, Ijshockey en citytrips (week 8&9)
Door: Mel
Blijf op de hoogte en volg Melanie en Lisette
25 Oktober 2015 | Verenigde Staten, Flagstaff
Het is alweer twee weken geleden sinds ik jullie enig gehoor heb gegeven vanuit the States, dus ik vond dat het maar weer eens tijd werd voor een verhaaltje. (:
Zoals ik in de vorige blog al schreef pakte de universiteit de hele schietpartij goed op en is ondertussen alles weer bij het oude, alsof er nooit iets gebeurd is! Ook wij hadden al snel de normale draad weer opgepakt, zodat we ons goed voor konden bereiden op onze presentatie.
De presentatie ging erg goed! De studenten waren zich er helemaal niet van bewust dat de verschillen tussen Nederland en Amerika zo groot waren, dus we kregen erg veel vragen. Er werd veel interesse getoond en studenten gaven aan dat ze veel van ons geleerd hadden, wat altijd leuk is om te horen!
Verder zijn we in week 8, van 12 tm 18 oktober, mee geweest met een aantal verpleegkundige in de thuiszorg en hebben we een bezoek gebracht aan de lokale County Jail.
De thuiszorg was nietsvergeleken met die in Nederland. Een patiënt heeft hier recht op maximaal 5-8 bezoeken van de thuiszorg en na deze bezoeken moeten de verpleegkundige bij de verzekering een aanvraag indienen voor meer bezoeken. Doordat de verzekeringen zo streng zijn hier, is het erg onwaarschijnlijk dat een patiënt na deze 5-8 bezoeken nog meerdere bezoeken kan verwachten. Door het schaarse aantal bezoeken zien de verpleegkundige hun patiënten dan ook maar 1 à 2 keer per week, ongeacht de behoefte van patiënt. Ja dat is toch wel weer even anders dan dat wij gewend zijn...
Het bezoek aan de County Jail was erg zwaar beladen, vond ik zelf. Ik voelde me er niet op m'n gemak, ondanks het glas en de zware deuren dat zich tussen mij en de gevangen bevond... Het waren niet alleen de lichte criminelen zoals de shoplifters, maar ook zware criminelen zoals moordenaars. Dit gaf me iedere keer een naar gevoel als ik de criminelen zag... Want ik zag niet alleen hen, nee, zij zagen mij ook en op een of andere manier gaf dit me echt de kriebels. Ik was dan ook weer erg blij toen we na een rondleiding van anderhalf uur weer buiten stonden.
Na deze zware dagen van criminelen, thuiszorg patiënten en presentaties, was het gelukkig weer tijd voor weekend en mochten we met onze huisgenoot Jamie mee naar Phoenix. Haar vader kwam ons op vrijdag halen op de campus en reed ons binnen 2 uurtjes richting Phoenix. Hier werden we hartelijk onthaald door Jamies moeder. Het weekend bestond vooral uit echte Amerikaanse belevenissen, want alleen al het huis was precies uit 'n film én de hele buurt had zich al opgemaakt voor Halloween dus dat was ook wel spectaculair om te zien.
Zaterdagochtend bestond voor ons uit een hike tussen de enorme cactussen. Ja die dingen zijn echt verdomd hoog... Ik voelde me hier de afgelopen twee maanden echt lang, de meeste Amerikanen zijn rond de 1,60 dus ik met m'n 1,78 ben wel redelijk lang, maar naast die cactussen voelde ik me echt heel klein. De langste die wij gezien hebben was ongeveer 6 en een halve meter. Ja dat vond ik best hoog voor een cactus...
Op zaterdagavond hebben we een echte Ijshockey wedstrijd mogen bewonderen. En wat was dat gaaf. Het ging tussen de Arizona Coyotes en de Boston Bruins. Het ging er hard aan toe en echt om de 10 minuten gingen ze met elkaar op de vuist (want ja, mannen hé...).
Helaas sloten ze de laatste periode slecht af en dit liep uit tot verlies van de Coyotes, maar dit mocht onze pret niet drukken want het was echt een super ervaring.
De zondag bij Jamie thuis verliep lekker rustig en om een uur of 1 werden we weer richting Flagstaff gereden, met onderweg een aantal toeristisch tussenstops natuurlijk voor mooie foto's.
Eenmaal aangekomen in Flagstaff mochten we ons weer klaarmaken voor een nieuwe week.
Dat was afgelopen week en die week was voor mij ook een redelijk beladen week, althans de eerste twee dagen.. Op maandag en dinsdag mochten we namelijk meelopen met verpleegkundigen in een Hospice. De sfeer die er hing was heel gemoedelijk en er waren veel vrijwilligers die de patiënten mee naar buiten namen of gewoon een praatje kwamen maken. De patiënten zelf waren ook allemaal erg vriendelijk en leken er helemaal geen erg in te hebben dat ze zich in een Hospice bevonden. Dit maakte het toch wel iets minder moeilijk, omdat we toen door kregen dat de patiënten er zelf geen moeite mee leken te hebben. Dit was voor ons een fijne gedachten en maakte het ook veel makkelijker om met de patiënten te praten en verhalen te delen.
We hebben er veel geleerd, vooral over de patiënten zelf want ze zaten stuk voor stuk op hun praatstoel toen we arriveerden.
Voor het eerst in de afgelopen twee maanden hebben we een zorginstelling gezien die erg vergelijkbaar was met de manieren in Nederland. Er waren geen grote verschillen en dit was ook wel weer n keer fijn om te zien, vooral omdat het om palliatieve patiënten gaat vond ik het prettig dat de verzekeringen hier gelukkig niet moeilijk om doen.
Na deze twee dagen bij het Hospice en op woensdag een lesdag op de Universiteit mocht ik donderdag eindelijk naar San Francisco. Deze citytrip deed ik samen met Britta en we hebben ons ontzettend vermaakt!
We kwamen op donderdagavond aan rond een uur of 6. Die avond hebben we vooral de omgeving van ons Hostel verkent en een hapje gegeten in de buurt. We zaten midden in het Financial District, ofwel het winkelgebied, dus wij waren twee blije meiden.
Op vrijdagochtend zijn we vroeg opgestaan om onze dag te beginnen met een ontbijt in een van de lokale cafeetjes. Na ons ontbijt zijn we het havengebied gaan ontdekken en hebben we gedaan wat iedere toerist in San Francisco doet namelijk: een fiets huren om de Golden Gate over te fietsen. Dit was echt super! In eerste instantie was het een beetje mistig maar al snel klaarde de lucht op en was de brug goed te zien en werd het zelf 26 graden. Het was heerlijk om aan zee te zijn voor een aantal dagen en lekker de toerist uit te hangen. Na het fietsen was het tijd voor een lunch en wat is er nou lekkerder dan verse Fish and Chips als je je in een havengebied bevindt?
Na onze lunch was het weer tijd voor een wandeling langs de pier (ik weet niet wat het meervoud van Pier is, want ik zou pieren willen zeggen maar dat doet me denken aan de wormen..). Enfin.
De zeelucht deed ons erg goed en na onze wandeling was het tijd om een van de oude cable carts richting het centrum te nemen. Ook dit was weer erg spectaculair en vooral toeristisch, maar hé dat waren we deze dagen ook. Toen we het eind punt hadden bereikt zijn we opzoek gegaan naar China Town en al snel bevonden we ons daar en leek het meer alsof we in China waren dan ergens anders. Na ons korte tripje naar China zijn we op zoek gegaan naar n klein restaurantje om ons daarna nogmaals richting het winkelgebied te begeven en onze avond hier voort te zetten.
Zaterdag was het tijd om de Coit Tower te beklimmen voor het perfecte uitzicht over de hele stad. Dit was wederom echt awesome om te zien en we hebben aardig wat calorieën verbrandt bij het beklimmen van alle trappen, alleen al om überhaupt bij de toren zelf te komen.
Om 5 uur was het tijd voor ons om richting het vliegveld te reizen voor onze vlucht naar Phoenix. De terugreis verliep erg spoedig en we waren rond 'n uur of 11 weer veilig in ons appartementje. Het was een geslaagde trip en ik ben blij dat ik vandaag niet al te veel hoefde te doen want zo'n trip kan best vermoeiend zijn.
Ondertussen zijn wij alweer 9 weken in the States en komt kerst en onze terugreis steeds dichterbij. Maar eerst gaan we hier nog lekker genieten van onze laatste 8 weken!
Ik hoop dat alles in Nederland net zo goed gaat als hier en dat jullie nog steeds met plezier mijn verhaaltjes lezen!
Tot over een paar weken!
xxx Mel (:
-
26 Oktober 2015 - 07:57
Viv2:
Leuk, leuk, leuk..
Palliatief is een mooie, pure, dankbare (soms harde) doelgroep. Mooi om te lezen dat ze daar ook krijgen wat ze nodig hebben!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley